Zopas verscheen zijn voorlaatste boek, De Terugkeer van Bonanza, en in het najaar moet zijn zwanezang in de winkels liggen: Een vrouw met een IQ. En daarna is het gedaan. Afgelopen. Tenminste, dat is wat de Mooie al-niet-meer-zo-Jonge Oppergod ons wou doen geloven. In een interview met De Morgen zei hij in december dat hij voortaan "goederen zou aanslepen in een kledingzaak" of "glazen spoelen in een Turks restaurant".

Maar toeval of niet, een kleine maand later trok Brusselmans samen met 'geletterde mensen' Hugo Matthysen en Luc De Vos door Vlaanderen. Het was wel iets té doorzichtig. The old Stones-routine, als het ware; telkens als de aandacht voor The Stones begint te tanen, zweren Mick Jagger en Keith Richards dat ze elkaar de kop zullen inslaan en dat de groep de-fi-ni-tief gesplit is. Enkele maanden laten toeren ze de wereld rond en lokken ze de fans naar wat weer eens niet hun laatste optreden zal blijken te zijn.

Brusselmans ziet er niet zo snugger uit, maar je moet hem niet leren hoe hij zijn publiek moet bespelen. We houden het er dus op dat ook de 21ste eeuw nog op romans van Brusselmans zal worden vergast. Want geef toe, wat kan de Oppergod anders dan schrijven? Glazen afwassen? Gelieve dan wel een medisch interventieteam in te schakelen!

Herman Brusselmans is al jarenlang een fenomeen. Zijn boeken worden door de critici unaniem uitgebraakt, maar toch blijft hij zowat de meest geliefde auteur van het jonge volkje.
In kranten en weekbladen scherpen aspirant-recensenten hun embryonaal stilistisch talent aan wanneer ze een werk van Brusselmans moeten bespreken. Een beetje vergelijkbaar met wat de man in vroegere tijden in Boekbedrijf van De Morgen deed: op badinerende, edoch vlijmscherpe wijze flutboekjes de grond inboren.

Zelfs Jos Borré, die Brusselmans-glazen wast in het Café des Arts van De Morgen, is ten einde raad. Enkele citaten uit zijn recentste recensies illusteren dat: "Dit boek maakt zichtbaar dat Herman Brussefmans van schrijver evolueert naar een producent van teksten, dat zijn uitgeverij deze verder ongeinteresseerd als bedrukt papier verkoopt, en dat ze zichzelf niet eens meer de moeite getroost dat nog een beetje flatterend in te pakken." of nog: " Vandaar dat zijn boeken steeds meer op elkaar gaan lijken, dat ze steeds over hetzelfde vertellen, steeds meer eender. Kan dit blijven duren? Blijkbaar wel. Want ik herinner me: dit alles heb ik allemaal al eens eerder gezegd"

En toch is Brusselmans nog steeds ongemeen populair. Sterker nog, zijn populariteit stijgt bij elk boek omgekeerd evenredig aan de waardering van de professionele critici. In de ranglijst van de meest geliefde boeken uit '94 van de DeMix-lezer, prijkten zowel Ex-Drummer (op 4) als Het oude nieuws van deze tijden (op 7).

Ook in de bestsellers-lijsten stoten de boeken van Brusselmans steevast door naar de top-vijf. Naar eigen zeggen verkoopt Herman zo'n 10.000 eksemplaren van elk boek. En dat is veel in Vlaanderen. Héél veel. Brusselmans is natuurlijk niet alleen bekend van zijn literaire werk, Een echte BV werd hij in '92, toen hij als 'lic, germ. fil.' de kijkers dankte voor hun wààààndacht in Het Huis van Wantrouwen. Daarna volgde een boertig radioprogramma op Radio Donna met Walter Grootaers en recent nog was hij te zien in Roxy, waar hij de rubriek Rock and Roll, Van Altamira tot Heden, Deel II voor z'n rekening nam. Die media-aandacht doet een schrijver altijd goed - zie ook Tom Lanoye en Hugo Claus.

Maar er zijn nog andere redenen voor het sukses van Brusselmans, hij stampt als geen ander tegen de heilige literaire huisjes. Zo levert hij als een van de weinige Vlaamse auteurs vaak gespierde kritiek op de sluipende heiligverklaring van Hugo Claus. Ook zijn ongenadige kritiek op de debitizering van de media gaat er bij een bepaald segment van de jeugd in als zoete koek.

DeMix vroeg aan De Meedogenloze DeMixJury om haar Paasvakantie te spenderen aan de lektuur van De Terugkeer van Bonanza: het verhaal van onafhankelijk televisieproducent Guggenheimer die één grote droom koestert: een Vlaamse versie van 'Bonanza' op het scherm krijgen. Want we wilden nu eindelijk wel eens weten wie er gelijk heeft De critici of de lezer? (KvdB)