Met zijn nieuwe roman 'De fouten' erbij heeft Herman Brusselmans meer dan zeventig titels op zijn naam. Zou hij zelf nog weten wat hij allemaal heeft geschreven? Tijd voor De Grote Herman Brusselmans Quiz.

,,Zo'', zegt Herman Brusselmans (58), terwijl hij met een plof gaat zitten op de bank en hond Eddie vrolijk door de kamer trippelt. Hij gooit zijn lange haren over zijn schouder en steekt een peuk op. ,,Vraag één."

'Sinds ik schrijver ben, heb ik geen nacht meer gekend zonder minstens vijfhonderd gedachten.'
(Uit: Mogelijke memoires, 2013)

,,Eh ... Komt dat uit Ex-schrijver? Nee? Tja, het is ook één zin tussen de honderdduizend, hè. Er zijn er maar weinigen die zo veel schrijven als ik. Ik word een dwangmatig schrijver genoemd, maar dat is niet juist - ik ben een snelschrijver. Zou ik op een onbewoond eiland zonder pen en papier met een stok gedichten schrijven in het zand? Waarschijnlijk niet. Ik schrijf elke nacht, maar als mijn vriendin van 24 jaar er is, schrijf ik gerust twee nachten niet. De noodzaak vermindert met de dag. Mocht het zeer autobiografische boek waar ik nu aan werk ongeschreven blijven, dan is dat geen ramp."

'Er zijn drie hoofdzaken: het verleden, de literatuur en de liefde.'
(Uit: De fouten, 2016)

,,Ja. Eh ... Dat komt ongeveer in ieder boek voor, denk ik. Is dat Poppy en Eddie en Manon? De fouten, zeg je? Nou ja, ik ben inmiddels twee boeken verder. Het verleden, de literatuur en de liefde zijn de drie dingen waar ik mijn bestaan op bouw. De literatuur is er nu, de liefde is er nu. Maar het verleden, dat is er niet nu, maar ook weer wel. Je kunt het verleden niet van je af schrijven, je kunt dingen wel opschrijven. Mijn eigen leven is het dichtstbijzijnde materiaal. Ik heb weleens geprobeerd een sciencefictionroman te schrijven, of eenroman die zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar dat voelt fake. Er moet een link zijn met mijn eigen werkelijkheid."

'Ontroerd besloot het idool voor velen dit hoofdstuk te besluiten en zijn pen te scherpen voor het volgende hoofdstuk waarmee hij, indien nodig, nogmaals zou bewijzen dat de Nederlandstalige literatuur zonder hem niet zou kunnen voortbestaan.'
(Uit: De dollartekens in de ogen van Moeder Theresa, 2006)

,,Is dat De kus in de nacht? O, De dollartekens in de ogen van Moeder Theresa. Als je jong bent, denk je nog dat je boek de literatuur, de wereld zal veranderen. Dat ben ik wel kwijt. Geen enkel boek heeft ooit iets veranderd. Jan Wolkers heeft niet voor de grote seksuele revolutie gezorgd; hij ging schrijven in een klimaat waarin dat kon. Honderdduizend mensen kunnen ooit gedacht hebben dat Turks fruit hun leven heeft veranderd, maar dat betekent niet dat het boek de maatschappij heeft veranderd. De enige boeken die wat dat betreft echt iets betekenen, zijn de Bijbel en de Koran. Ik heb mijzelf als schrijver nooit beschouwd als iemand met een stem in de maatschappij. Een krant vraagt me weleens wat ik van iets vind, maar dat vragen ze ook aan de blonde zangeres van K3."

'Het was de geur van dood en verschrikking met een klein vleugje zwetende kut erin.'
(Uit: Van drie tot zes, 2011)

,,Hmm. Autobiografie van iemand anders? Nee? Ik blijk wel een kenner van mijn eigen werk, hè. Ik zit er iedere keer compleet naast. Het expliciete in mijn werk stoot mensen af. Het is niet vernieuwend om 'kut' en 'lul' te schrijven - lees Markies de Sade uit de achttiende eeuw maar. Voor mij zijn het net zulke gewone woorden als 'tafel'. Veel mensen zijn seksueel gefrustreerd en voelen schaamte over seks. Ik heb er totaal geen moeite mee. Viagra is ongeveer het meest verkochte medicijn ter wereld, maar ik ben de enige in Vlaanderen die ooit heeft toegeven dat ik het gebruik, omdat ik erectiestoornissen heb. Ik heb trouwens een nieuw product ontdekt, Vivanza, veel beter."

'Zwijg mij over de Marie Claire, daarin is een van mijn boeken 'Mijn vader zei altijd: help je moeder bij de afwas', bijzonder slecht gerecenseerd. Als ik die recensente ooit tegenkom, breek ik haar benen.'
(Uit: Muggepuut, 2007)

,,Muggepuut! Dit is dus een personage die dat zegt, hè. Critici hebben altijd commentaar gehad op mijn werk. Na 35 jaar kan ik echt niet meer wakker liggen van recensies. Ik wil niet blasé klinken, maar het doet er niet meer toe, heeft ook geen enkele invloed meer op de verkoop. Mijn werk is nog nooit genomineerd voor een prijs. Dat kan me ook niet schelen, nou ja, behalve dan die 50.000 euro. Nog nooit heeft een grappig boek een belangrijke prijs gewonnen. Als je ziet wat voor boeken die prijzen winnen, het is allemaal zo braaf, zo serieus, zo mainstream. Maar om de woorden van Liberace te gebruiken: I'm crying all the way to the bank. Ik verdien liever met mijn kutliteratuur genoeg dan dat ik een goede recensie krijg in De Volkskrant."

'Genoeg gelachen. Het leven is ernst en verder is het leven niets.'
(Uit: Mijn haar is lang, 2009)

,,Ehm, Prachtige ogen? Weer fout. Genoeg gelachen, het leven is ernst ... Het leven ís ernstig. Er worden mensen doodgeschoten in Syrië. Dat moet je van je rug halen door onnozel te doen, te bullshitten, door absurd te denken en te schrijven. In het dagelijks leven ben ik een ongelofelijke burgerlul - ik betaal keurig mijn belasting en help oude vrouwtjes de straat over -, maar niet in m'n kop. Ik leef van absurditeit en vind dat iedere grap gemaakt moet kunnen worden. Humor is mijn wapen, mijn buffer tegen alle shit die gebeurt."

'Broekgat (...) zat ook te lezen, in een roman van Harry Mulisch. Aan zijn gezichtsuitdrukking te zien vond hij het maar een vies, immoreel, afkeurenswaardig, vervelend en slecht geschreven romannetje.'
(Uit: Zeik, 2014)

,,Dat komt uit een van de Zeik-boeken, de eerste, gok ik. Ik hou van pispalen. Ik heb nu zelfs een wekelijkse column in Nieuwe Revu over overschatte mensen, waarin ik bijvoorbeeld schrijf dat een potplant nog beter acteert dan Carice van Houten. Mensen als Matthijs van Nieuwkerk en Nelson Mandela zijn aan bod gekomen, en ikzelf ook een keer. Ik pies graag tegen monumenten. Ik meen niet altijd wat ik schrijf, maar kleinere goden die zichzelf ongelofelijk serieus nemen, voelen zich soms op hun pik getrapt."

'Eenzaam gescheiden, geen huis, geen auto, geen hond en alleen geld in mijn zakken voor een paar koppen koffie.'
(Uit: De droogte, 2013)

,,Mijn ex-vrouw Tania is in 2010 bij me weggegaan, dus wat kan dat zijn? Een dag in Gent? Nee? O, ik dacht toch echt dat dit autobiografisch was. Er zijn twee werelden: mijn wereld en de rest van de wereld. Ik zoek naar mensen die op mijn planeet kunnen leven en dat zijn er ongelofelijk weinig. Zelfs degene van wie ik dacht dat die voor eeuwig op mijn planeet zou blijven, Tania, is na twintig jaar weggegaan. Liefde, en een relatie hebben, draait volgens mij om belangstelling hebben voor de ander, op alle gebieden. Dat heeft me uiteindelijk al mijn relaties gekost, inclusief mijn huwelijk met Tania, omdat die vrouwen zich verstikt voelden. Enerzijds hebben ze misschien gelijk, anderzijds denk ik ook: wat een teergevoelige kutwijven zijn jullie eigenlijk. Héb je een man die alles voor je doet en alleen maar voor jou leeft, en dan is het óók weer niet goed."