Het proza van Herman Brusselmans (geb. 1957) blinkt uit door slechte smaak. De plot van zijn verhalen heeft weinig om het lijf, zijn grappen zijn melig, zijn gedachten zijn platvloers. En toch weet deze schrijver veel lezers te raken. Dat komt waarschijnlijk door de lichte plekken in zijn zwarte wereldbeeld, door de kwetsbare kern die achter een schil van hardvochtigheid wordt verhuld. Zijn bewonderaars laat hij in elk geval nooit lang wachten, betrekkelijk kort na elkaar verschenen zijn zestiende boek Het oude nieuws van deze tijden en zijn zeventiende boek De terugkeer van Bonanza.

Herman Brusselmans
Een snelle werkwijze en alles wat daarbij hoort is kenmerkend voor deze auteur. Wanneer hij fraai gepolijst proza ging afleveren, zou Brusselmans minder Brusselmans zijn. Dat zijn boeken zo slordig in elkaar zitten, moet men daarom op de koop toe nemen. Veel erger is dat hij romans af blijft scheiden als de inspiratie ontbreekt.

Het oude nieuws van deze tijden zal de liefhebbers niet teleurstellen. Het is het verhaal van een "taalkundig adviseur" en zijn hondje Speedy. De hoofdpersoon beleeft de avonturen die we van Brusselmans' hoofdfiguren gewoon zijn, met als belangrijkste verschil dat hij de drank laat staan. Hij wordt verliefd op Katia, een mooi meisje van veertien. Wat hij met haar aan moet, weet hij niet zo goed. Wanneer ze fluistert: "Hou van mij. Hou van mij", reageert hij verkeerd: "Ik wilde ja zeggen, maar ik zei: Nee." Haar wraak is verschrikkelijk.

Het sarcasme van de protagonist kent nauwelijks grenzen. Eens ziet hij een meisje "dat misschien niet lelijk was geweest als ze een leuke kop op iemand anders z'n lijf had gedragen." Maar daar staan heel tedere momenten tegenover. Aan het gezever lijkt zoals gewoonlijk geen einde te komen, er zijn echter ook uitspraken die beklijven. Zijn verliefdheid op Katia, zo weet de hoofdpersoon, zal onvermijdelijk in liefde, in haat of in onverschilligheid omslaan: "Verrassingen sneuvelen een voor een of bij bosjes tegelijk; nieuwigheid wordt oud; bezadigdheid en verdraagzaamheid worden - als we geluk hebben - de platina lagen die het langst blijven glanzen op de dode materie waartoe ieder samenzijn van mensen verwordt."

Televisie
In opus zeventien ontbreekt elk tegenwicht en zo is het een roman van niks geworden. O zeker. je kunt gniffelen om de hoofdpersoon Guggenheimer die zich door allerlei listen staande weet te houden in het wereldje van de commerciële televisie.

Hij is een groot liefhebher van vodka, houdt ervan zijn BMW steeds zo dicht mogelijk bij de plaats van zijn bestemming te parkeren, en zorgt er op een grappigterloopse manier voor dat zijn driften bevredigd worden. Een rode draad in het boek is dat Guggemheimer de western Bonanza terug op het scherrn probeert te krijgen, maar dan een versie met Vlaamse cowboys. Aan zotte situaties en malle tafarelen is er geen gebrek in De terugkeer nan Bonanza. Maar wat heeft Brusselmans met dit boek zonder enig reliëf gewild? Een karikaturaal beeld schetsen van het onbenullige spel dat producenten van pulp-programma's, geldschieters en op roem beluste onbenullen spelen? Een karikatuur is het boek wel geworden, maar dan een karikatuur van het betere proza van Brusselmans.

Herman Brusselmans: Het oude nieuws van deze tijden. Roman - 772 pag.: f29,90 //
De terugkeer van Bonanza 272 pag. / f 34,90 - beide uitgaven Prometheus. Amsterdam.