Hij is een van de lelijkste schrijvers van België -maar in zijn H boeken is hij altijd mooi. Herman Brusselmans. Duizenden bladzijden schreef hij over alle mooie en lelijke vrouwen die allerlei mooie en lelijke dingen met hem willen doen.

Zo niet in De droogte, zijn nieuwe roman. Mooie Herman is vervangen door mooie Fazio -zo mogelijk nog knapper dan Herman. Ook Fazio wordt dag in dag uit lastiggevallen door vrouwen. Soms vindt hij het leuk.

Soms niet. Dan neemt hij een pils. Raakt de pils op, dan rijdt hij naar zijn moeder en geeft haar een paar peren op haar muil. Raakt hij vermoeid, dan gaat hij naar bed en droomt van een rijk leven als autoverkoper. Als geen ander beschrijft Brusselmans de lelijkheid van de mens. Veel dames, veel drank, veel dromen die nooit uitkomen. De Vlaamse veelschrijver ontziet niemand, ook zichzelf niet: 'Nadat ik nogmaals op de bel had gedrukt dacht ik ineens bij mezelf: ja, als ik nu eens een boek schreef! Doch ik verwierp de gedachte meteen als was ze een vaatdoek vol mieren. Ik een boek schrijven? Ik zag me al bezig. Boeken schrijven is voor wijven, voor mietjes, Hugo Claus en mensen die niks beters te doen hebben dan zichzelf publiekelijk te kakken zetten. Echte mannen schrijven geen boeken, echte mannen verkopen Mazda's.'

Copyright: Algemeen Dagblad