In de gewraakte passages uit Uitgeverij Guggenheimer (Prometheus) doet Herman Brusselmans Guggenheimer zeggen:
,,Je zal mij niet horen zeggen dat ik ooit een fan ben geweest van de SS, maar als het over hun uniformen gaat kan ik niet anders dan toegeven dat ze bij lange niet mis waren. Als je daarmee de nieuwe uniformen van het Belgisch leger vergelijkt. Tsjonge tsjonge. Het wijf dat die vodden van snit en naad heeft voorzien zouden ze standrechterlijk moeten fusilleren. Hoe heet ze ook weer? Godverdomme, dat haar naam mij ontsnapt, hoe is het mogelijk. Ik ben ooit 'ns met die griet naar bed geweest. Zo'n dwergpoliep met puitenogen en haar van op haar pruim tot op haar rug. Ik zou haar naam duizend keer noemen, als ik 'm niet vergeten was. Of nee, ik weet hem weer! Ann Demeulemeester! Juist ja. Wat had je gedacht, Volder. Uiteraard makker. Bruine streep. En haar tong vol gaten van per ongeluk naalden in te slikken tijdens het afbiezen en het zomen inleggen. Dat pijpt niet lekker, dat kan ik je verzekeren. Jongens toch, die Ann Demeulemeester. Ik heb al veel misbaksels aan m'n toeter hangen, maar die spande de kroon.'' (blz 42)
,,'Zo, zo ... Meulemeester. Zo Zo... Ben jij overigens familie van die andere baal knoken, hoe heet ze ... Anne Demeulemeester? Die omhooggescheten ontwerpster van coutureloze zwarte vodden waar chichiwijven zich zonder enige geldige reden blauw aan betalen? Is dat je tante, al ziet ze eruit als je oom met een carnavalspruik op? Of is ze je zus?'
'Eh... nee... Ze is geen familie.'
'Dat kan kloppen. Je lijkt er aan geen kanten op. Bij jou zitten je loezen van voor en bij Ann Demeulemeester van achter.''' (bladzijde 55)