Een nieuwe herfst, een nieuwe Herman Brusselmans. De tijd dat zoiets een buzz veroorzaakte is voorbij: de jonge oppergod van de Vlaamse letteren is decorum geworden. Wat den Brus de laatste jaren doet, is een volgehouden herhalingsoefening, meer gestoeld op metier dan op passie. Maar we slagen er niet in hem dat kwalijk te nemen: Brusselmans blijft de lucide chroniqueur van de ontiegelijke lulligheid van een mensenleven.

De beladen wrangheid en de wilde wanhoop die tussen de regels loerden in zijn vroege werk hebben plaats geruimd voor humor en distantie - de angstige, drankzuchtige schrokker is een bezadigd huissloofje geworden - maar daar staat tegenover dat Brusselmans aan amusementswaarde heeft ingewonnen. Meer dan ooit staat nu de humor op het voorplan, het wezenskenmerk van het stijltje waarmee hij voor zichzelf een geheel eigen plaats in de Vlaamse letteren heeft gecreëerd: uitbundige pirouettes met een heerlijk absurde film erover. 'Een dag in Gent' (Prometheus) is opnieuw een geslaagde vingeroefening. De schrijver verhaalt de dolle avonturen die hij op een kleurloze dag in zijn hometown Gent beleeft. Hij dropt zijn geliefde hondje bij twee ouwe besjes, loopt langs bij een motor- en horlogewinkel, gaat lunchen met een depressieve vrouw en lult tussendoor een eind weg over leven en luchtigheid. Vintage Brusselmans allemaal: wat verhaaltjes over jonge mokkels, wat teruggrijpen naar zijn jeugd, wat portretjes van zonderlinge mans- en vrouwspersonen, en sporadisch een mijmering over angst en de stuitende zinloosheid van een aards bestaan. Dat alles zit - ook weer typerend - ingebeiteld in een retestrak tempo: een Brusselmans lees je met váárt, en dat is met 'Een dag in Gent' niet anders.

Grote prijzen zal Brusselmans ook in de herfst van zijn carrière niet winnen: daarvoor heeft hij het sérieux van het literaire wereldje altijd te veel gerelativeerd en worden zijn luchtsprongetjes nog altijd te ostentatief als inferieur beschouwd. Maar we kunnen ons niet voorstellen dat de man zich dat nog aan het hart laat komen: Brusselmans heeft zijn plaats - zijn oeuvre en zijn genre. Waarvoor dank.