Na Witse, Aspe, Wallander, de Roze Panter en Inspector Gadget, is er nu ook Zeik.

Want euh, Herman Brusselmans heeft een politieroman geschreven: ‘Zeik’ (Prometheus) – een samenloop van omstandigheden die marketeers te lande natte lakens heeft bezorgd: ‘Een bestsellende literaire comedy-auteur crossovergewijs in een bestsellend genre!’ Het is een kruisbestuiving die prima werkt, maar die geheel naar de verwachtingen geen resultaat oplevert dat VTM snel tot een krimi zal bewegen.

Mochten we ons vergissen: inspecteur Jean-Pierre Zeik zou neergezet kunnen worden door een kettingrokende en idiote wisecracks spuwende Carl Devos, bij assistent Ivo Broekgat stellen wij ons een jonge, nog niet van snor ontdane Frank Deboosere voor, hoofdinspecteur Übertrut mag gespeeld door de eenarmige drummer van Def Leppard, en had Catherine Van Eylen nog ‘bolle tietjes’ (‘klein als tomaten die niet uit de kluiten waren gewassen’), ze ware geknipt als Selma Compas.

Brusselmans heeft de voornaamste krimi-ingrediënten in ‘Zeik’ verwerkt – de seriemoordenaar die slordig omspringt met zijn hints, de woest door het politiekantoor daverende chef en de rookie die enkel goed is om waterige koffie te zetten – maar u zal het boek natuurlijk in de eerste plaats lezen om de huis-, tuin- en bidetwijsheden, de oneliners en de absurde humor (alleen bij Brusselmans is Donaat Deriemaeker een negentiende-eeuwse dadaïst). En daarvoor is het boek ook bedoeld, anders kwam de laatste zin geen drie regels na de finale ontknoping en klonk hij sec: ‘Ze dronken op de goede afloop, en een opzienbarende zaak uit 1961 was daarmee afgesloten.’

Juist: ‘Zeik’, dat verder ook een terloopse ‘snel beter!’-boodschap aan Tania De Metsenaere bevat, speelt zich af in 1961. De wild gekamde kapsels en borstelsnorren laten zich er gemakkelijk bij verbeelden. ‘Zeik’ is: 190 pagina’s gniffelen voor al wie geneigd is überhaupt een boek ter hand te nemen dat ‘Zeik’ heet.