Misschien is het wel het beste wat een schrijver kan overkomen: een werk maken dat bij wet verboden wordt. Het zorgt voor veel roem, iedereen wil het lezen en het daaropvolgende boek al helemaal: zal hij over de heisa rond z'n vorige boek schrijven?

Toen Brusselmans' vorige roman, Uitgeverij Guggenheimer, in België verboden werd omdat hij modeontwerpster Ann Demeulenmeester erin beledigde, begon hij dan ook gewoon opnieuw. De auteur, de snelste schrijver van de EU, had slechts een half jaar nodig om een nieuw boek te maken. Vergeef mij de liefde is officieel een roman, maar lijkt Brusselmans' dagboek wel. De hoofdpersoon héét niet alleen Herman Brusselmans, hij lijkt ook op de auteur: het is een rijzige, op het eerste gezicht vrij onopvallende maar bij nader inzien enigszins mysterieuze vent van 42 jaar oud die - zoals Brusselmans zelf zegt - wat aanmoddert in de prozakunst.

Navraag bij de auteur levert op dat het een autobiografische roman is, met veel waarheid en veel verzinsel erin. De hoofdpersoon maakt nogal weinig mee: hij bezoekt zijn stamcafé, loopt wat met zijn hondje, heeft een prima relatie met zijn vrouw, wordt verliefd op een ander. Toch is het geen saai boek. Integendeel. En dat is het geheim van de literatuur: over niets toch een boeiend boek maken. Brusselmans' nieuwste grappen zijn weer bijzonder melig, grof, en ietsiepiertsie minder beledigend dan we van hem gewend zijn.

Maar het meest opmerkelijk is wel dat de befaamde auteur mooi over de liefde schrijft. Dat zou je toch niet één, twee drie verwachten van de beroepsschoffeerder. Lezen dus!

Herman Brusselmans: Vergeef mij de liefde. Prometheus. f 31,95. ****