Ex-schrijver in topvorm

De schrijver Herman Brusselmans is niet meer. Dat althans, wil de flaptekst van zijn jongste schrijfsel ons doen geloven. Het boek heet toepasselijk Ex-schrijver, maar dat zegt heel weinig. Want Herman Brusselmans schrijft nog steeds en neuzelt nog veel meer. Over Gloria, de droomvrouw waarmee hij ooit getrouwd was en die hem heeft verlaten, over zijn nieuwe vlammen Olympia, Eva en de airhostess. Over zijn aanzienlijke alcohol- en tabakconsumptie en over zijn afgesloten schrijverscarriëre.

Er is iets vreemds aan de hand in Ex-schrijver. Brusselmans herinnert zijn lezers er met enige regelmaat aan dat hij zijn schrijverscarrière eraan heeft gegeven. zoals in de volgende passage:"Ik kreeg ineens de schrijverspijnen. Een pijnlijke stijfheid in de nek, pijn in de rug, de vingers worden stram en doen ook pijn. Ik wist waarom ik ineens de schrijverspijnen voelde. Omdat ik eraan herinnerd was dat ik ooit schrijver was geweest; omdat ik zin had om te schrijven; omdat ik de liefde had bedreven. In mijn schrijversperiode heb ik altijd over de liefde geschreven, zo veel en zo vaak dat ik op het eind bijna constant de schrijverspijnen voelde. Nu negeerde ik ze gewoon en schonk nog eens bij. Morgen zou ik de drinkerspijnen voelen." Maar hij doet dat in een boek van 265 bladzijden dat eindigt met de woorden: wordt vervolgd. Al te serieus moeten we die status van ex-schrijver dus niet nemen. Herman Brusselmans heeft ook al een vervolgdeel aangekondigd met als titel Ex-minnaar. Voorlopig zijn we dus nog niet van hem af.

Schrijverschap
Het afgezworen schrijverschap is slechts een van de onderwerpen waarover Herman Brusselmans zijn gedachten de vrije loop laat. Wie van een roman verlangt dat alle stukjes passen in het geheel, zal zich waarschijnlijk groen en geel ergeren aan de onlogische overgangen en het fragmentarische karakter van Ex-schrijver.

Geeft niks, want ook dit twaalfde boek van Brusselmans hapt heerlijk weg. Hilarische beschrijvingen te over. Deze schrijver heeft gelukkig lak aan de wetten van de literatuur. Hij leeft zich uit in het beschrijven van zijn strict persoonlijke universum. Hij denkt en tobt wat af. Over de vraag of je bij het tongzoenen kunt merken of een meisje zwanger is. En of het erger is dat een lelijk meisje wordt aangereden of dat een mooi meisje wordt aangereden.

Net als in al zijn andere boeken schrijft Herman Brusselmans weer gewoon over zijn angsten en frustraties, de leegte, de eeuwige jacht naar de ideale vrouw, en de vertroosting die de drank kan bieden. En hij rakelt bizarre jeugdherinneringen op. Soms wordt de meligheidsgraad wat erg groot, maar Ex-schrijver bevat zoveel ontroerende passages dat je dat graag voor lief neemt. Passages als deze waarin Brusselmans beschrijft hoe hij naar MTV zit te kijken: "Het was een ouwe clip. Geen echte klip kan je wel zeggen. The Rolling Stones speelde She's a Rainbow, dat was alles, Maar wat is dat soort alles véél. Ik bedoel, altijd weer kippevel bij dat lied, weet niet waarom. Of weet wél waarom: het is een zeer mooi lied en het zorgt voor kippevel. Wat kan je meer van een lied eisen. Gloria, die kreeg ook kippevel van de muziek van Philip Glass, en ik kreeg daar géén kippevel van, maar ik kreeg dan weer wel kippevel als ik zag hoe Gloria kippevel kreeg van die muziek. Als je met zijn tweeën kippevel hebt kunnen krijgen, dan moet je nooit spijt hebben dat je ooit samen bent geweest. Welk kippevel het ook was. Of hoe of waarom of waar en hoezo. Nooit, nooit spijt."

Misschien is Ex-schrijver wel bedoeld als parodie op het autobiografische geschrift. Misschien ook niet. Wat doet het ertoe. Herman Brusselmans kan prachtig schrijven en zal ons nog lang blijven bestoken met droefgeestige en dolkomische relazen. Ex-schrijver of niet.

Herman Brusselmans. Ex-schrijver, Uitgeverij Prometheus. 265 blz. f 34,90.