Ken jij Tiny nog? Die van de boekjes "in het circus", "op de boerderij", "in de dierentuin", "in de bergen" en nog zoÂ?n aantal plekken waar een kleine niet op zÂ?n eentje hoort rond te lummelen. 't Is een ijzersterk concept waarmee ook Herman Brusselmans groot is geworden. Is het niet als kind, dan toch als auteur.

Rondlummelen kan Brusselmans niet beter dan jij of ik. Het allemaal uitgebreid neerschrijven, doet ie als geen ander. Herman in Gent, Herman op café, Herman onder de foef. Herman steekt een sigaret aan met zÂ?n Zippo. Herman vraagt zich af hoe zÂ?n volgende boek zal heten ("Heilige schrik", zo blijkt sinds deze week). Herman recenseert eigen werkÂ? dus ik zou wel gek zijn dat over te doen. Hierzie, recht van pagina 26 geplukt: "Zoals de lezer merkt wordt dit langzamerhand weer een eenvoudige volksroman, waarin ik in mijn kenmerkende stijl de zaken op een rijtje zet in dit tijdsgewricht. Echt bulken van de avonturen doet hij nog niet, doch ik sluit geenszins uit dat dit later voldoende gecompenseerd zal worden. Voor hetzelfde geld blijft alles echter genoegzaam verderkabbelen. Wat ervan komt, ik kan er niet wakker van liggen. Zolang ik me niet verveel ben ik al lang tevreden. Ik zit aan mÂ?n bureau en ram wat zinnetjes op het scherm. Verder is er niks aan. We moeten literatuur niet overschatten."

Neen, dat moeten we niet. Maar hoewel er daadwerkelijk weer geen zier te beleven valt, blijft het boek leuk om lezen. Vooral dan de manier waarop Brusselmans zich indekt tegen kritiek, op zÂ?n eentje in dialoog gaat met zÂ?n lezers en van tijd tot tijd een lukrake kloothommel tegen de schenen schopt. Geen eigenzinnige einzelgänger zevert een associatiespel van 422 paginaÂ?s beter aan elkaar dan deze.

© Cutting Edge | 07/10/04