Het grote Herman Brusselmans interview Nadat we de speurtocht naar het huis van Herman Brusselmans hebben afgesloten en we een klein kwartiertje te laat aankomen kunnen we met het interview aanvangen. Als we de vragen beginnen zitten we in de nieuwe huiskamer van Herman en z'n vriendin (en natuurlijk Woody) maar aangezien z'n vriendin haar verjaardag viert verplaatsen we onszelf naar het dakterras. Daar zittende kan het interview echt beginnen.
Stefan: Voor dit interview zijn we afgereisd naar het Belgische Gent alwaar we op dit moment thuis zitten bij Herman Brusselmans, schrijver van een oeuvre waar iedere beginnende schrijver alleen maar van kan dromen. Herman is ook de schrijver van zijn op één na laatste zeer omstreden boek "Uitgeverij Guggenheimer".
Stefan: Om te beginnen, hoe staat het daarmee?
Herman: Het proces ten gronde komt in november. Het is afwachten, natte vinger, fifty-fifty, ik heb kans om te winnen en kans om te verliezen.
Stefan: Dat is alleen voor België of ook voor Nederland?
Herman: Nee, het proces loopt in België maar het verbod op het boek geld voor het hele Nederlandstalige gebied. In welke vorm dan ook, dus niet op internet, niet in een verzamelboek of whatever. Het mag gewoon niet meer verspreid worden.
Stefan: Je bent dus een schrijver die erg veel schrijft, hoe gaat dat schrijven bij jou in z'n werk, denk je bij alles in het dagelijks leven na of je het in je boek kan verwerken of gaat dat compleet anders?
Herman: Het hangt er vanaf wanneer ik met een boek begin en dan gebruik ik wel dingen die in m'n hoofd zitten of die ik beleeft heb. Meestal zit het in m'n hoofd want ik noteer niet zoveel. Ik ben eigenlijk ook continu bezig met schrijven. Het is niet dat ik tussen twee boeken in materiaal verzamel voor het volgende boek, maar dat materiaal tussenin gebruik ik ook voor allerlei andere dingen. Ik heb nu net bijvoorbeeld een opdracht gekregen voor een vrij lang verhaal voor een motorentijdschrift dus dan gebruik ik daar dingen in die ik, mocht ik aan een boek aan het werk zijn, misschien in dat boek had gebruikt, die stop ik nu in dat verhaal over die motoren. Er is zo oneindig veel materiaal beschikbaar dat ik nooit zoiets heb van "shit ik gebruik dit nu dus dan kan ik dat niet voor wat anders gebruiken", dan is er weer ander materiaal beschikbaar.
Jorn: Schrijf je ook anders sinds Uitgeverij Guggenheimer verboden is, bijvoorbeeld bij Vergeef me de Liefde?
Herman: Ja, het is ook met een andere toon, een andere aard, in die zin dat men niet zich nogal blindstaart op die guggenheimer. Zo van "die Guggenheimer dat is verboden dus kan die niet meer op dezelfde manier schrijven in z'n volgende boek”, maar dat volgende boek hoeft ook niet op dezelfde manier geschreven te worden, het is een heel ander boek....
