Welkom

De mooie jonge oppergod van de Vlaamse Letteren, zoals Herman Brusselmans zich vroeger noemde, wordt volgend jaar zestig. De Leidse letterkundige Rick Honings werkt alvast aan een boek over de veelschrijver.

‘Ik liep over straat. Samen met mij geen enkel konijn.’ Zo begint De kus in de nacht (2002), van Herman Brusselmans.

‘Dat konijn blijft gedurende het hele boek opduiken: een leidmotief zonder betekenis. Brusselmans schrijft ook detectives waarin de clou niet terzake doet. Hij scheldt in zijn werk andere schrijvers uit, waarbij vooral Arnon Grunberg het moet ontgelden. Door middel van literaire middelen, plaatst hij zichzelf buiten de literatuur. Die humor is volgens hem de reden dat hij nog geen grote prijs gewonnen heeft’, vertelt Rick Honings, universitair docent Nederlandse letterkunde. ‘Brusselmans verdient echt een prijs.’ Ook studies ontbreken vooralsnog, maar daar gaat Honings verandering in brengen. In aanloop naar Brusselmans’ zestigste verjaardag, op 9 oktober 2017, werkt hij aan een boek over het leven, het werk én het imago van de Vlaamse veelschrijver.

Meestal richt Honings zich op schrijvers uit de negentiende eeuw. Volgende maand verschijnt zijn boek De dichter als idool. Literaire roem in de negentiende eeuw. Eerder won hij samen met Peter van Zonneveld de Biografieprijs 2014 voor de biografie De gefnuikte arend, overde dichter Willem Bilderdijk.

‘Eigenlijk is Brusselmans net zo’n fenomeen en celebrity als die negentiende-eeuwse dichters. Wel in een heel ander literair landschap, waarin de media een veel grotere rol spelen. Toen ik daarover tegen mijn uitgever begon, besloot hij me direct in contact te brengen met Brusselmans. Ik ben naar Gent gegaan om kennis te maken. Hij vond het ook een goed idee, een boek over hem.’

Systematisch is hij Brusselmans’ oeuvre, dat in 1982 begon met de verhalenbundel Het zinneloze zeilen, aan het herlezen. ‘Ik ben nu bij de jaren negentig. In de jaren tachtig schreef hij veel semi-autobiografisch werk. Later voegde hij daar echte fictie aan toe. De laatste jaren wisselt hij het af. Hij speelt met zijn imago. Met een rare mix, van romantische lijdende schrijver tot oude rocker, creëert hij een persoonlijkheidscultus. Zijn liefdesleven is ook zoiets. Het is haast voyeuristisch hoe dat in zijn boeken naar voren komt, en zijn scheiding vervolgens in de bladen belandt. Dat zou bij een relatiecrisis van A.F.Th. van der Heijden echt niet gebeuren. Hij geeft de suggestie van intimiteit, om dat tegelijkertijd te parodiëren en te ridiculiseren. Vroeger schreef hij dichter op de huid. Nu is het spel-element groter.

‘In talkshows mag hij komen opdraven als "de grootste beffer van Vlaanderen", maar hij is interessanter dan dat. Een groot schrijver, zij het niet zo groot als de allergrootsten. Je ziet bovendien een kentering. Onlangs gaf hij een lang interview in Kunststof Radio, over zijn drijfveren, zonder grappen en grollen.’

Honings vreest dan ook niet dat het spel verdergaat in zijn studie. ‘Hij zal niet alle intieme dingen vertellen, maar wel meer dan we nu weten. Zonder camera’s is hij volstrekt normaal, niet de clown uit de media. Hij rookt en praat, vooral over zijn poëtica en drijfveren. Hij leest ongelofelijk veel. Zijn hele leven staat in het teken van zijn auteurschap. Hij zit alleen maar te schrijven, duizenden woorden. Acht columns per week en ook twee of drie boeken per jaar. Daar wil hij iets mee. Hij brengt jongeren aan het lezen.’

Honings laat een folder zien van de uitgever, met Brusselmans’ roman De fouten, te verschijnen in september 2016. ‘Over een neerlandicus die langskomt in Gent om een boek over hem te schrijven.’

Volgend weekend gaat hij weer naar Gent. ‘Dan gaan we het hebben over zijn ouders en zijn jeugd op het platteland. Volgens mij kijkt hij met gemengde gevoelens terug, was hij een gevoelige jongen die opgroeide in een harde wereld van zuipen en veehandel. Zijn overleden moeder is in zijn werk zijn muze, die hem snapt en begrijpt. De passages over haar zijn heel goed, aanvankelijk serieus, maar ook die worden in het ridicule getrokken. Eigenlijk wet...

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant op of een nieuwssite. Laatst was mijn wc kapot omdat ik er te hard in gekakt had. In wezen ben ik een ...

?Zozo,? zei de jeanolle, ?meneer Brusselmans, het schrijvertje, heeft weer eens seksistisch de klootzak uitgehangen tegenover een medeburger van het vrouwelijke geslacht. Weet je niet dat daar een wet ...

Wanneer Erik Van Looy in De Slimste Mens aan Herman Brusselmans vraagt waarom hij geen rijbewijs heeft, vertelt Herman een anekdote over zijn eerste autorit. ?Het was mistig dus ik volgde die lampjes? ...

De Slimste Mens-ploeg bracht voor de achttiende aflevering Stefaan Degand en Herman Brusselmans samen als te duchten jury-duo. Een prima idee, want de ?Statler & Waldorf? van de jury kweet zich ...

De Vlaamse opdrachtgevers van dienst zijn Jacques Vermeire, Erik Van Looy, Herman Brusselmans, Dina Tersago, Elodie Ouedraogo, Helmut Lotti, Eddy Planckaert en Jani Kazaltzis. Langs Nederlandse kant ...

De PR-dames brengen je koffie en wijn, je slaat even een praatje met eminente collega?s als Herman Brusselmans en Tom Lanoye, je uitgever komt een hand schudden en trakteert je ?s avonds op een diner, ...