Welkom

Ze waren er allemaal in het Gentse literaire café Walry, de bewonderaars van Herman Brusselmans. Het nieuwe boek van de Caligula van de Vlaams-Nederlandse letteren, Vergeef mij de liefde , werd vorige week vrijdag officieel voorgesteld. Het café puilde uit van de bewondering. Zouden Brusselmans' vijanden zijn uitgenodigd, dan was niet caféWalry maar het Antwerps Sportpaleis een meer voor de hand liggende locatie geweest. Gelukkig houden de Brusselmans-haters zich op een afstand.Van de vrienden verschijnt Tom Lanoye in een zomers mantelpakje. Hoe typeert hij zijn vriendschap met Herman Brusselmans? ,,Ik heb een zwak voor minder getalenteerde hetero's. Je begrijpt: dit is een grapje.'' En dan Joyce De Troch met haar dj-minnaar van wie de naam mij nooit te binnen wil schieten, maar die mij charmeert door zijn briljante vertolking van Magere Hein. ,,Ken je het werk van Brusselmans, Joyce?'' vraag ik. ,,Nee.'' ,,En ga je het lezen?'' ,,Dat weet ik niet.'' Joyce De Troch wierp zich in de vorige Brusselmans-hype -- het boek Uitgeverij Guggenheimer met Ann De Meulemeester in een spectaculaire hoofdrol -- op als principieel verdedigster van Brusselmans. Ik zie ook Urbanus, Gerrit Komrij, Birgit Van Mol. Hemmerechts ontbreekt of is onzichtbaar. De enige die het laat afweten, is de auteur zelf. Het zou niet de eerste keer zijn dat Brusselmans de wereld van bewonderaars zijn achterste liet zien. Om over het achterste van zijn tong maar te zwijgen. Maar daar gaat een lichte siddering door de rijen en ik zie in de verte het perkament van de auteur. Het wordt een stemmige bijeenkomst, ingeleid door de uitgevers van Promotheus. Zij prijzen hun auteur de hemel der letteren in, Brusselmans kijkt zoals hij meestal kijkt: verveeld, geërgerd, want wie twijfelt nog aan zijn onsterfelijkheid? En dan verschijnt Rob Van Oudenhoven, om Vergeef mij de liefde in te leiden. Rob houdt het kort. Hij improviseert in zijn beproefde houterige stijl. ,,Dit is 'm. Ik heb hem gelezen. Meesterlijk. Al toen ik twee was, las ik hem. In het bijzonder wil ik pagina's 33, 63, 537 en 617 aanbevelen. Ik had veel herkenningspunten. Ik dacht: 'Shit, dit had ik zelf kunnen schrijven. Alleen niet zo goed.' '' Ten slotte spreekt ook de auteur de bewonderaars toe: ,,Zoals u weet, ben ik een man van weinig woorden.'' Hij had, zo bekent hij, een boek van duizend pagina's willen schrijven. Het zijn er uiteindelijk 953 geworden. Er zijn wat pagina's geschrapt, nadat uitgever Prometheus juridisch advies had ingewonnen over passages over prinses Mathilde. Het precedent-Ann De Meulemeester geeft aan wat we ons daarbij moeten voorstellen. Maar dan nog was het een heksentoer om in de buurt van die duizend pagina's te komen. Brusselmans loste dit probleem geniaal op door van pagina 101 direct naar pagina 505 te springen en later nog eens van 624 naar 877. Hij wil nog iets kwijt. Want Vergeef mij de liefde is niet zomaar een boek: ,,Ik heb altijd veel poen en roem willen vergaren, ik wilde nu het boek schrijven waar iedereen op zit te wachten.'' Als de meeste aanwezigen zich vol overgave in het literair-alcoholische debat werpen en Herman Brusselmans zijn boek signeert met bijdragen als: ,,Voor Sylvia met de grote borsten'' of: ,,Voor die kleine, geile Babette'', heb ik de gelegenheid het kloeke werk van de Gentse auteur door te bladeren. Al op pagina 5 laat hij weten dat zijn boek bestaat uit ,,honderden bladzijden gelul en gezeik, wie er niet tegen kan, die sterft maar. Bovendien is literatuur totaal zinloos, tenzij ze de schrijver veel roem brengt. Geld kan je nooit genoeg hebben, maar roem hangt weleens de keel uit. Ik weet waarover ik spreek.'' Dit is Herman Brusselmans ten voeten uit, met vaak prachtige zinnen, die met een aangename cadans over de lezer heen walsen. Vaak gaat het helemaal nergens over, maar de stijl is superieur. Een sterk voorbeeld van Brusselmans' stijl vind ik al op pagina 8. Daar beschrijft de auteur hoe hij met zijn motorfiets door Gent rijdt en toevallig een café ziet dat hij nog niet kent. Hij besluit af te stappen. ,,Goed, ik zag dat café dat ik niet kende en ik sloeg meteen m'n remmen dicht, zodat er nog bijna een idioot in een Mitsubishi Pajero in m'n gat reed. Hij wist me ternauwernood te ontwijken, stak bij het passeren kwaad de middelvinger in de hoogte, maar reed toch door, wat hem het leven redde.'' Tot zover is het prachtig: de ruwe schets z...


Gerelateerde boeken:

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite. Vandaag: ?Defensiebudget van 5 procent kost elk gezin jaarlijks 6.000 euro? op ...

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite. Vandaag: ?Defensiebudget van 5 procent kost elk gezin jaarlijks 6.000 euro? op ...

De Raad voor de Journalistiek heeft een klacht tegen een controversiële column van Herman Brusselmans in weekblad Humo ongegrond verklaard. De column past in de eigen stijl van de auteur, die gekend s ...

In Sergio over de grens trekt topchef Sergio Herman met auteur Herman Brusselmans naar de Franse regio Bretagne. Al begint de aflevering niet zoals gebruikelijk met de kok en zijn gast samen.

vraagt een nieuwsgierige advocate die met grote ogen staat te kijken. ?Herman Brusselmans komt.? Schrijver en columnist Herman Brusselmans moest dinsdag voor de correctionele rechter ...

Hermans Brusselmans kondigde al heel lang de definitieve roman over zijn jeugd aan. Die is er nu, vol vaak absurde, soms duistere verhalen over toekomstdromen, seks, geweld en de betekenisvolle ?onzin ...

In Sergio over de grens trekt topchef Sergio Herman met auteur Herman Brusselmans naar de Franse regio Bretagne. Al begint de aflevering niet zoals gebruikelijk met de kok en zijn gast samen.

Herman Brusselmans was vorige week de held van rechts Vlaanderen toen hij het ?politiek correcte links? met de grond gelijk maakte in Humo. ?Dat bewijst alleen wat voor idioten die rechtsen ...