Welkom

Deze week een actueel thema : de affaire Guggenheimer. Eerst de feiten. In zijn roman Uitgeverij Guggenheimer laat schrijver Herman Brusselmans zijn hoofdpersonage de modeontwerpster Ann Demeulemeester beledigen. Deze laatste spant een proces aan ! Het boek moet uit de handel worden genomen. In afwachting van een uitspraak ten gronde, over een jaar of acht.
De rel deed onmiddellijk twee kampen ontstaan. Schreeuwden over censuur, en schaarden zich tijdens een demonstratie op de Boekenbeurs achter de schrijver: Sabine De Vos, Joyce De Troch, Kristien Hemmerechts, Jean-Pierre Van Rossem en Luc Alloo. Waren verontschuldigd : Paul Marchal, Willy Vermeulen, Marcel Vervloessem, Regina Louf, Yves Desmet, en de SM-rechter van Mechelen.
Het veel fanatiekere kamp pro Demeulemeester, bestond van de eerste dag af uit onze chef-Wetstraat. Die tijdens een redactievergadering pathetisch uitriep : "Wij kunnen, als Knack zijnde, niet dulden dat de naam en de integriteit van een hoogstaand persoon als Demeulemeester ongestraft door het slijk wordt gesleurd door een rioolschrijver als Brusselmans Ann', en hier keek Van Cauwelaert dreigend de kring rond om al wie eventueel in lachen zou willen uitbarsten bij voorbaat op andere gedachten te brengen, "Ann is gekrenkt in het diepst van haar vrouw zijn. Dat mogen wij niet tolereren."
Wijlen onze directeur hield soms ook van die ontroerende toespraken, maar vond zelden begrip bij zijn chefs en redacteurs. Terwijl die zich vrolijk maakten over iets wat allerminst vrolijk was, roerde onze directeur dan een beetje weemoedig in zijn koffie. Maar bij onze chef-Wetstraat past iedereen wel op zijn tellen. Zeker als hij alvorens het woord te nemen, nadrukkelijk met de schouders heeft gerold en zijn hoofd een paar keer om zijn as heeft doen tollen, ter versoepeling van de nekspieren. Zoals Evander Holyfield, als hij voor een belangrijke kamp de ring in stapt.
Wat onze chef-Wetstraat bezielde om de kant van dat akelige mens te kiezen, was een raadsel. Tot wij in het BMC, tot onze vreugde en hun schrik, de redactrices van Weekend Knack terugvonden. Die wisten meteen het antwoord : "Maar kijk dan toch naar zijn broek. Het is een broek van Ann Demeulemeester." Ook zijn pullover, die wij voor een miskoop van mevrouw Van Cauwelaert hadden gehouden, bleek van het befaamde modehuis te komen. Na die onthulling koos niemand van ons nog voor het recht op vrijemeningsuiting, en onze chef-boeken haastte zich naar zijn schrijftafel om die onbeschofte Brusselmans eens duchtig bij zijn vieze haren te trekken.
Maken wij nu een zijsprongetje naar alle commentaren die aan dit dispuut zijn verspild, dan blijft er slechts één overeind: die van Benno Barnard, ooit gedurende een korte periode chef-Gezelle van Knack. Dit verklaarde Benno : "Nu wil het toeval dat Ann Demeulemeester hier om de hoek een winkel heeft. Wel, die van ons heeft daar eens schoenen gekocht. Na een week viel de hak er al af. Sindsdien koester ik een diepe afkeer voor Ann Demeulemeester."
Voilà. Op gevaar af de bons te krijgen, dat was erop zie. Die schoenen van Demeulemeester, dat moet een mens gezien hebben voor hij het kan geloven. Er bestaat in de hele wereld niets lelijkers. Zelfs Brusselmans niet. Gemaakt in doorzichtig plastiek ! Twaalfduizend frank. Vroeger, toen schoonmaaksters nog kuisvrouwen waren, bestonden er plastieken galoches. Het correcte Nederlands is overschoenen, maar de klankkleur van galoche schildert beter het gebrek aan elegantie waarmee wij hier te maken hebben. De lompste van die galoches zijn hautechaussure, in vergelijking met wat Demeulemeester durft aan te prijzen.
Onze chef-Wetstraat evenwel, noemde de opmerking van Barnard onbetamelijk. Toen Benno een paar dagen nadien kwam leuren met een door hem geschreven essay over de modediva, siste Van Cauwelaert dan ook woedend: "Benno, ga onmiddellijk weg."
"Ja maar Rik, ik heb een goed begin voor mijn artikel."
"Ik wil het niet horen.|"
Benno, die al het voorgaande niet had meegemaakt en geen idee had welk gevaar hij liep, gaf niet op. "'k Ga het u toch voorlezen, dan kunt ge beter oordelen. De kop is : Ons groot nationaal naaistertje. En de eerste paragraaf luidt als volgt. Toen Ann Demeulemeeser geboren werd, was het eerste wat opviel de kolossaal grote ogen. De vroedvrou...


Gerelateerde boeken:

Bijzonder nieuws voor Herman Brusselmans (64). Nadat de auteur in een column leek te insinueren dat hij en zijn vriendin Lena (30) hun eerste kindje verwachtten, bevestigt hij ons het nieuws.

Ik zie ze zoenen in helder nazomerlicht: een snapshot jonge liefde. Ik ben bij Herman Brusselmans (61) en zijn vriendin Lena (27) ? haar familienaam wil ze liever niet in druk ? en alles ruikt ...

Auteur Herman Brusselmans heeft zich uitgebreid uitgesproken over de juridische storm waarin hij sinds augustus vorig jaar is beland. In de podcast Welcome to the AA van Alex Agnew en Andries Beckers ...

Herman Brusselmans gaat iedere week op zoek naar het verhaal achter een opvallende kop in de krant of op een nieuwssite. Vandaag: ?Zal Belgische pensioenleeftijd ook moeten stijgen?? op HLN.be. ?Jos, ...

In Sergio over de grens trekt topchef Sergio Herman met auteur Herman Brusselmans naar de Franse regio Bretagne. Al begint de aflevering niet zoals gebruikelijk met de kok en zijn gast samen.

Hermans Brusselmans kondigde al heel lang de definitieve roman over zijn jeugd aan. Die is er nu, vol vaak absurde, soms duistere verhalen over toekomstdromen, seks, geweld en de betekenisvolle ?onzin ...

vraagt een nieuwsgierige advocate die met grote ogen staat te kijken. ?Herman Brusselmans komt.? Schrijver en columnist Herman Brusselmans moest dinsdag voor de correctionele rechter ...

In zijn wekelijkse column voor Humo schreef Herman Brusselmans dinsdag dat ?het beeld van een schreeuwend Palestijns jongetje om zijn onder het puin liggende moeder? ? en het idee dat het ...