Welkom

Deze week een actueel thema : de affaire Guggenheimer. Eerst de feiten. In zijn roman Uitgeverij Guggenheimer laat schrijver Herman Brusselmans zijn hoofdpersonage de modeontwerpster Ann Demeulemeester beledigen. Deze laatste spant een proces aan ! Het boek moet uit de handel worden genomen. In afwachting van een uitspraak ten gronde, over een jaar of acht.
De rel deed onmiddellijk twee kampen ontstaan. Schreeuwden over censuur, en schaarden zich tijdens een demonstratie op de Boekenbeurs achter de schrijver: Sabine De Vos, Joyce De Troch, Kristien Hemmerechts, Jean-Pierre Van Rossem en Luc Alloo. Waren verontschuldigd : Paul Marchal, Willy Vermeulen, Marcel Vervloessem, Regina Louf, Yves Desmet, en de SM-rechter van Mechelen.
Het veel fanatiekere kamp pro Demeulemeester, bestond van de eerste dag af uit onze chef-Wetstraat. Die tijdens een redactievergadering pathetisch uitriep : "Wij kunnen, als Knack zijnde, niet dulden dat de naam en de integriteit van een hoogstaand persoon als Demeulemeester ongestraft door het slijk wordt gesleurd door een rioolschrijver als Brusselmans Ann', en hier keek Van Cauwelaert dreigend de kring rond om al wie eventueel in lachen zou willen uitbarsten bij voorbaat op andere gedachten te brengen, "Ann is gekrenkt in het diepst van haar vrouw zijn. Dat mogen wij niet tolereren."
Wijlen onze directeur hield soms ook van die ontroerende toespraken, maar vond zelden begrip bij zijn chefs en redacteurs. Terwijl die zich vrolijk maakten over iets wat allerminst vrolijk was, roerde onze directeur dan een beetje weemoedig in zijn koffie. Maar bij onze chef-Wetstraat past iedereen wel op zijn tellen. Zeker als hij alvorens het woord te nemen, nadrukkelijk met de schouders heeft gerold en zijn hoofd een paar keer om zijn as heeft doen tollen, ter versoepeling van de nekspieren. Zoals Evander Holyfield, als hij voor een belangrijke kamp de ring in stapt.
Wat onze chef-Wetstraat bezielde om de kant van dat akelige mens te kiezen, was een raadsel. Tot wij in het BMC, tot onze vreugde en hun schrik, de redactrices van Weekend Knack terugvonden. Die wisten meteen het antwoord : "Maar kijk dan toch naar zijn broek. Het is een broek van Ann Demeulemeester." Ook zijn pullover, die wij voor een miskoop van mevrouw Van Cauwelaert hadden gehouden, bleek van het befaamde modehuis te komen. Na die onthulling koos niemand van ons nog voor het recht op vrijemeningsuiting, en onze chef-boeken haastte zich naar zijn schrijftafel om die onbeschofte Brusselmans eens duchtig bij zijn vieze haren te trekken.
Maken wij nu een zijsprongetje naar alle commentaren die aan dit dispuut zijn verspild, dan blijft er slechts één overeind: die van Benno Barnard, ooit gedurende een korte periode chef-Gezelle van Knack. Dit verklaarde Benno : "Nu wil het toeval dat Ann Demeulemeester hier om de hoek een winkel heeft. Wel, die van ons heeft daar eens schoenen gekocht. Na een week viel de hak er al af. Sindsdien koester ik een diepe afkeer voor Ann Demeulemeester."
Voilà. Op gevaar af de bons te krijgen, dat was erop zie. Die schoenen van Demeulemeester, dat moet een mens gezien hebben voor hij het kan geloven. Er bestaat in de hele wereld niets lelijkers. Zelfs Brusselmans niet. Gemaakt in doorzichtig plastiek ! Twaalfduizend frank. Vroeger, toen schoonmaaksters nog kuisvrouwen waren, bestonden er plastieken galoches. Het correcte Nederlands is overschoenen, maar de klankkleur van galoche schildert beter het gebrek aan elegantie waarmee wij hier te maken hebben. De lompste van die galoches zijn hautechaussure, in vergelijking met wat Demeulemeester durft aan te prijzen.
Onze chef-Wetstraat evenwel, noemde de opmerking van Barnard onbetamelijk. Toen Benno een paar dagen nadien kwam leuren met een door hem geschreven essay over de modediva, siste Van Cauwelaert dan ook woedend: "Benno, ga onmiddellijk weg."
"Ja maar Rik, ik heb een goed begin voor mijn artikel."
"Ik wil het niet horen.|"
Benno, die al het voorgaande niet had meegemaakt en geen idee had welk gevaar hij liep, gaf niet op. "'k Ga het u toch voorlezen, dan kunt ge beter oordelen. De kop is : Ons groot nationaal naaistertje. En de eerste paragraaf luidt als volgt. Toen Ann Demeulemeeser geboren werd, was het eerste wat opviel de kolossaal grote ogen. De vroedvrou...


Gerelateerde boeken:

Herman Brusselmans (66) heeft het niet lang volgehouden om te stoppen met roken. De auteur was dit jaar een van de ambassadeurs voor de antirookcampagne Stoptober en wist de eindstreep te halen zonder ...

De titel van zijn nieuwe boek ?Ex-roker? is al achterhaald nog voor het verschijnt: Herman Brusselmans (66) is hervallen. De schrijver was in oktober het gezicht van Stoptober, een campagne om de siga ...

Herman Brusselmans (66) en zijn sigaret waren nog onafscheidelijk tijdens de opnames van ?Het huis?. Maar vooral toont de schrijver er zich van een andere kant. Hij vertelt er over zijn vader die een ...

Op 1 oktober zwoor Herman Brusselmans (66) de sigaret af. Zo was hij ambassadeur voor Stoptober. Maar bij HLN.be vertelt de schrijver nu dat hij opnieuw is beginnen te roken.

Herman Brusselmans heeft het niet lang volgehouden om te stoppen met roken. De auteur was dit jaar een van de ambassadeurs voor de antirookcampagne Stoptober en wist de eindstreep te halen zonder te r ...

Herman Brusselmans (66) is deze week te gast in ?Het huis? van Eric Goens. De schrijver vertelt er openhartig over zijn carrière en liefdesleven, al komen toch vooral zijn angstgevoelens en agressieve ...

Alexander De Croo is de laatste gast van dit seizoen van Het Huis. Eric Goens moet hem letterlijk tijdens zijn werk komen oppikken en zijn telefoon ...

Oeps: Herman Brusselmans (66) rookt weer. De man die in oktober nog het gezicht was van de anti-rookcampagne Stoptober en die zijn nieuwe boek Ex-roker genoemd heeft, beweert wel serieus geminderd te ...