teksten

Dankzij als die historische voorjaarsklassiekers voor en achter de deur ben ik weer eens bijzonder dol op het wielrennen. Dat is ieder jaar hetzelfde liedje. Er moet nog maar sprake zijn van de Omloop Het Volk of de E3 prijs van Harelbeke of ik zou mij al een nieuwe vélo gaan kopen om zelf mede te doen, zodanig begin het wielervirus dan te kriebelen. Die nieuwe vélo koop ik echter beter niet, ik heb al een Buell X1 Lightning 1200cc, toch ook geen mis machien. En je komt er een heel eind ver mede zonder dat je kuiten zeer doen en je tong uit je mond gaat hangen.

Alle kuitzeer-en tonghangwedstrijden verzinken natuurlijk in het niet bij de Ronde van Vlaanderen. Nachtenlang lig ik er wakker van, mede omdat mijn vrouw in een geile periode zit en mij niet gerust kan laten. Dan zeg ik tegen haar:’ schat, blijf van mijn lijf, ik moet nadenken over de Ronde van Vlaanderen’. ‘En door al dat nagedenk ben ik tot de volgende overkoepelende prognose gekomen: André Tchmil ontsnapt na een kilometer of honderdenvijf; moet onderweg pissen; vindt geen wc; pist dan maar in de moestuin van nonkel Juul en tante Tuur, en krijgt een lap op zijn muil van tante Tuur, die toevallig zelf zat te schijten tussen haar slakroppen en er niet tegen kan dat op haar lochting ineens een ex-Rus zijn spel uit zijn voorbroek haalt en haar prei begint te dopen.

Ondertussen zit het peloton niet stil. Onder impuls van een ontketende Geert Van Bondt, Jurgen Guns, Ludovic Capelle, Zoran Klemencic, Karsten Kroon, Fabien De Waele, Ludo Dierckxens, Arvis Piziks en Karl Vannieuwkerke op de moto van Canvas wordt een nietsontziende achtervolging ingezet.  De Domo-ploeg houdt zich voorlopig gedeisd. Johan Museeuw loopt een zware kwetsuur op tijdens het snuiten van zijn neus. Wat is dat toch met Johan?! Iedere keer als hij pas is hersteld van zijn vorig ongeval, is het weer raak. Is die klootzak achterlijk of hoe zit dat? Volgens mij zit die te veel met blote wijven in zijn kop om ook ‘ns zijn hoofd bij de koers te kunnen houden! Het wordt tijd dat Patrick Lefevere met zijn poulain een hartig woordje klapt. Doch thans weer over naar de wedstrijd.

Na het pissen en het enigszins bijkomen van de dzjoef op zijn smoel die tante Tuur hem terecht bezorgde, is André Tchmil opnieuw op zijn stalen ros gesprongen, en zijn voorsprong krimpt gestaag. Hoe moet dat eindigen? God weet komt niet ineens Jo Planckaert als uit het niets naar voren gesprongen, om dan per ongeluk verkeerd te schakelen en met zijn dwaze muil tegen een gevel van een huis te smakken. Het zou niet de eerste keer zijn. Persoonlijk ben ik een van Jo’s grootste fans maar ik denk dat hij nooit een grote koers zal winnen omdat hij het verstand heeft van een koppel teensletsen. Nee, voor het intellect moet je in de familie Planckaert bij moeder Gusta zijn. Zoals die vrouw een emmer zelfgekweekte perenconfituur kan maken terwijl ze honderdentwaalf mutsen breit voor al haar kleinkinderen, en tegelijkertijd een interview geeft aan Het Nieuwsblad over het borstvoeden van vier toekomstige flandriens in de jaren ’40-’50, dat is werkelijk fenomenaal.

Even fenomenaal is de plotse verrijzenis van Frank Vandenbroucke, is het niet in de Ronde van Vlaanderen dan wel in een andere koers. Als een duiveltje uit een doos komt hij uit de staart van het peloton geflitst, legt onderweg zijn haar goed, kamt zijn baard, laat zich in volle vlucht fotograferen voor de Italiaanse Vogue, zet zichzelf enkele spuiten epo tegen een opkomende verkoudheid, verrast vriend en vijand, stampt onderweg die onnozele André Tchmil de gracht in, en ontsnapt op nauwelijks tweeëntwintig kilometer van de streep.

Wat er verder gebeurt, verklap ik niet, maar ik kan jullie nu al verzekeren dat het nieuwe wielerseizoen nog maar pas bezig is en dat we nog veel prachtige wedstrijden zullen krijgen, waarmee vergeleken de overwinning van Jefke den Hoerenpoeper (echte naam: Dullaert) in de Ronde van Moerzeke-Castel van 1959 maar klein bier is. Dat belooft.