teksten

Abraham Moskovitsj heeft zijn naam niet gestolen. Waarom zou hij, z'n vader heette naar het schijnt ook al zo. Het is wel geen gemakkelijke naam, geef toe. Van Bommel zou heel wat gemakkelijker geweest zijn, en dan geef ik maar één voorbeeld. Een tweede voorbeeld is De Boer, en een derde Klaver, zoals de man die ik gekend heb en die later verongelukte nadat hij wedde dat hij van een hoogte van acht meter kon springen zonder te verongelukken. Zelf had ik op zes meter gegokt, dus ik verloor de weddenschap, die gewonnen werd door een man genaamd Troelebeek, die z'n geld had ingezet op acht meter twintig en er het dichtste bij was. Later werd onze gokbende (minus Klaver) opgerold, en hadden we geen goeie advokaat gehad ('Mijn cliënten hadden een ongelukkige jeugd, edelachtbare, en zonder nu en dan een ontspannen gokspelletje waren ze misschien wel opgegroeid voor galg en rad'), ik had hier misschien nu niet gezeten. Ach, zwijg me over advokaten. Veel praatjes hebben die knakkers, en ze kosten een hoop poen ook. En wat kunnen ze nou helemaal? Als ze een goeie dag hebben krijgen ze wel 'ns een verdachte vrij, maar voor de rest? Vraag hen niet om een spijker in de muur te slaan. Shit, wat heb ik altijd spijt gehad dat ik nooit advokaat ben geworden. (Ik haat spijkers in de muur slaan.) Wie wel advokaat is geworden, daarentegen, is de man met de moeilijke zij het prachtige naam Abraham Moskouvotjs. Ik ken 'm niet persoonlijk maar ik heb al veel goeds over hem horen vertellen. Vandaar dat ik me ben gaan verdiepen in zijn leven, zodat ik u thans eindelijk het definitieve portret van deze baliegigant kan aanbieden. Welnu, Abraham Sjonnie Rebecca Moskevatsj werd geboren ten huize van Dhr. Max Maskoevoutsj en diens echtgenote, mevrouw Mesjoggah Miskovutsj-Klaver. Nou, dat werd me daar een feest. Eindelijk een zoon! Max en Mesjoggah hadden er weliswaar al drie, maar ze wilden er nog eentje bij, en vandaar al die vreugd. Eerst groeide de jonge Abraham op voor de reeds genoemde galg en rad (bij voorbeeld kikkers opblazen, gojtje pesten, in de brievenbus van de buren kakken) tot hij zijn eerste vriendinnetje ontmoette in dancing De Klopgeest in Den Bosch. Het was liefde op het eerste gezicht, hoewel ze hem aanvankelijk nogal een griezel vond. Toosje van Bommel verklaart hieromtrent: 'Ik vond 'm aanvankelijk nogal een griezel. En kapsones dat ie had. En van die wenkbrauwen, weet je wel. Ik zei nog tegen m'n vriendin Saartje de Boer: "Vind jij 'm nou geen griezel, Saartje?" Maar nee, zij vond 'm geen griezel. Integendeel. Ze viel op wenkbrauwen, weetje wel.' En zo begon Bram, tussen z'n studies door, een relaatsie met Saartje de Boer. Inmiddels had hij ook een zoon uit een eerder huwelijk. Saartje kon dit niet langer aan, en sprong in het IJ. Of nee, dat was iemand anders. Wat Saartje dan wel deed, dat ben ik vergeten. Wie kan het wat schelen. Bram leerde algauw een ander meisje kennen, Juliëtte Polak. Hij schonk haar twee kinderen, die ze aanvankelijk weigerde, en tenslotte toch accepteerde omdat ze er gratis een Aston Martin bij kreeg. Niet veel later studeerde haar man met vrucht af en hij vestigde zich als jongste vennoot in het familiebedrijf Maskivatsj, Moskivatsj, Muskivatsj en Miskivatsj. Leuk toch, dat gesjoemel met die namen. Het geeft een speciaal cachet aan zo'n portret vind ik persoonlijk. Op tijd en stond een vleugje joodse humor kan geen kwaad, zeg ik altijd. Ik heb recht van spreken, want ik ben zelf voor drie zevenden joods. Langs grootmoeders zijde, en in mindere mate langs die van grootvader, die eigenlijk niet echt joods was, maar dat prima kon maskeren. Ach, wij joden, wij zijn immers van geen kleintje vervaard! Bram Miskavutsj wierp zich meteen op als een zeer ambitieus advokaat. Bij z'n eerste zaak was het al meteen raak. Hij kreeg een driedubbele moordenaar vrij die nochtans bekend had, en die op z'n proces meermaals had uitgeroepen dat de strop voor hem niet goed genoeg was. Dat was zonder Bram Myskouvlatsj gerekend. 'Beste juryleden', zei hij met name tegen de juryleden, 'mijn cliënt heeft een ongelukkige jeugd gehad. Zijn vader, Rob Troelebeek, was een werkloze clown en daar kon zijn moeder niet om lachen. Zij spaarde desgevolge de roede niet. Haar kinderen Jos, Ivo, Teun, Hermelinde, Frieda, Léon, Keesje, André en Beppie waren daar uiteraard het slachtoffer van, en vooral mijn cliënt, Keesje Troeleb...