recensies

'Dat Hugo Claus mogelijk de Nobelprijs zou krijgen was natuurlijk een lachertje. Als hij hem kan krijgen, dan ik ook! Mensen hun mond valt open als ik dat zeg, maar ik meen het. Hij heeft meer geschreven dan ik - logisch, want hij is een stuk ouder - maar dat maakt hem nog niet beter. Claus is volkomen overschat. Zeker de laatste tien jaar heeft hij weinig goeds geschreven. Maar de Vlaamse cultuur heeft behoefte aan een eminence grise. Ruyslinck en Lampoo zijn inmiddels compleet seniel, dus op het moment dat Claus wat grijze haartjes kreeg, zijn ze meteen bovenop hem gesprongen. Alles wat hij doet is ineens belangrijk. Tegenwoordig prijst hij hier op de tv Franse kaas aan. Moet hij vooral doen als hij geldgebrek heeft, mij zul je er niet over horen, maar de Vlaamse kranten wijden pagina-lange analyses aan zo'n non-event. Men heeft het hier ook altijd over de flair van Claus. Volgens mij heeft een betonmolen meer uitstraling.' Jacques Brel 'Eigenlijk precies hetzelfde verhaal: totaal overschat. Vroeger praatte ik met iedereen mee en zei ik maar dat hij zo goed was, ook al omdat hij toch de enige ook in het buitenland bekende Belg is. Nu geef ik gewoon toe dat ik Brel helemaal niks vind. Die muziek zal ik nooit opzetten; ik houd van rock 'n roll. Maar je ziet natuurlijk wel eens filmpje van hem en ik zit me dan altijd vreselijk te ergeren aan dat getormenteerde van hem. Dat zweet dat van z'n kop loopt, die blik: het is alsof de Heilige Geest daar ergens in de coulissen hangt. Die teksten vind ik ook niks. Mijn vlakke land, mijn vlakke, vlakke Vlaandr'nland... Ja hallo, natuurlijk is het hier vlak, we hebben nu eenmaal geen bergen in Vlaanderen. Allemaal gelul. Tussendoor wil ik overigens wel even kwijt dat ik in een negatieve periode zit; ik heb op het ogenblik even wat weinig waardering voor anderen.' Sporting Lokeren 'Had een springplank kunnen zijn naar een voetbalcarriere. Zeventien jaar was ik en ik was aangekocht als spits. Maar die trainer was dus een volslagen oen. Voetbaltechnisch was hij oke, maar als mens was hij een klootzak. Hij mocht me niet en zette me achterin in het veld. Maar ik ben geen verdediger, ik heb me in die tijd bij Lokeren dus nooit kunnen bewijzen. Geen profvoetballer dus. Achteraf ben ik er maar blij om. 't Is toch een wat beperkte wereld, he. Een voetballer die in de buurt van een boek wordt aangetroffen is al een genie. Maar dat geldt natuurlijk voor de hele sporterij. Die Henny Kuipers van jullie werd een keer gesignaleerd met een Ludlum in zijn handen en meteen de dag daarop schreven de kranten al dat hij een a-sociaal was; hij zat liever te lezen dan dat hij met zijn collega's een kaartje legde. Nee, dat is toch niet mijn wereld. Ik doe helemaal niets meer aan sport. Als ik tweemaal de trap op en neer ren, kun je de ziekenwagen bellen. Ik ben 36, maar voel me 76.' Koning Boudewijn 'Een overschatte figuur. Na zijn dood bleven de media er maar op hameren dat er wel 200.000 mensen afscheid van hem hadden genomen. Twee weken nadien was er in Antwerpen de manifestatie Eurosail. Kwamen maar liefst 200.000.000 mensen naar kijken. Oftewel: niet Boudewijn maar een zeilboot was symbool van het verenigde Belgie. 'Ik ben in de jaren vijfig geboren en dus opgegroeid met Boudewijn. Hij was er altijd. Zijn portret hing op school en op het postkantoor, hij stond afgebeeld op de blikken koektrommel bij ons thuis en ja, op een honderd frank-biljet zag je die kop ook altijd weer. Ik heb hem ooit nog eens de hand geschud. Alle jonge kunstenaars die dat jaar een prijs hadden gekregen, mochten hem ontmoeten. We stonden in een lange rij, allemaal met een naam-badge op. Boudewijn kwam dan langs, keek even op die badge en zei: 'Goedemiddag, meneer Brusselmans'. Wij hadden duidelijk instructie gekregen over wat we terug moesten zeggen: 'Goedemiddag, Sire'. Daar bleef het bij. Er is geen diepe vriendschap tussen Boudewijn en mij uit voortgekomen.' Tom Lanoye 'Dat is een goede schrijver! Eindelijk iemand die niet overschat is. En Tom is dus ook een goede vriend van me, eigenlijk de enige die ik heb in de literaire wereld. Campert en Mulder vind ik ook wel sympathiek, dat klikt ook, maar die zie ik nauwelijks. Met Tom heb ik het een en ander meegemaakt. We hebben samen De Canadese muur geschreven, en ja, dat schept toch een band. Aan hem durf ik dingen kwijt waar ik het met een ander nooit over zou hebben.' Ex-minn...


Gerelateerde boeken: